قرن نوزدهم مرحله جدیدی از زندگی آمریکایی را آغاز کرد که بر آزادی مذهبی، حذف تمایز طبقاتی و رد ایده های قدیمی از بسیاری جهات تاکید داشت.
زنان هنوز در کرست بسته می‌شدند، اما کمتر منقبض بودند و پاشنه‌های خود را به نفع «صندل‌های رومی» رها می‌کردند، که چیزی جز دمپایی‌هایی نبود که از مچ پا با روبان بسته می‌شد. اسپنسر، یا یک سارافون کوچک با آستین‌های بلند و تنگ که معمولاً از مخمل تیره ساخته می‌شد، در این دوران نیز ظاهر شد.
در سال 1819، دامن‌های امپراتوری زنان به شکل‌های بزرگ و زنگوله‌ای در آمد که اغلب با ردیف‌هایی از پیرایش تزئین می‌شد. آستین‌های پرشده و سیم‌دار که به طنز به آن «آستین گوسفندی پا» می‌گویند، توهم شانه‌های پهن‌تری را ارائه می‌دهد و مقادیر فراوانی از تزیینات دوباره مد شده است.
در قرن نوزدهم، نقش زن به‌عنوان رهبر پاک و وارسته خانواده‌اش به‌ویژه افزایش یافت و بارزترین راهی که یک زن می‌توانست تقوای خود را اثبات کند، نحوه زیباترین مدل تونیک زنانه پوشیدنش بود، اما سبک او نیز باید منعکس کننده موقعیت و سطح او باشد. از ثروت
به عنوان مثال، دامن‌های حلقه‌ای هنوز هم بسیار محبوب بودند، زیرا زنان را قادر می‌سازد تا با پارچه‌های گران‌قیمت‌تر رژه بروند. بنابراین، آنها باید مراقب باشند، زیرا دائماً باید در امتداد خط باریکی بین ارائه عالی خود و خطر برچسب زدن برده مد قرار می گرفتند. اگرچه از آنجایی که تمرین کرست های تنگ (که هنوز در جنوب رایج بود) حس وابستگی زنان را تقویت می کرد، زیرا او به سختی می توانست بدون کمک لباس بپوشد یا لباس بپوشد، استدلال این که زنان چیزی جز برده زنان بودند دشوار است. لباس ها. در این میان یه نگاهی به قیمت روفرشی کشدار ایرانی 12 متری داشته باشیم
دامن‌ها گشاد شدند و شلوغی‌ها در طول قرن ناپدید شدند و دوباره ظاهر شدند، که منجر به انبوهی از سایه‌های منحصر به فرد و عجیب شد. به طور کلی، مد قرن نوزدهم به این معنا بود که فروتنی را منعکس کند و در عین حال حس سبک را حفظ کند، هدفی که به ویژه برای زنانی که تصمیم گرفتند با خانه‌های نیوانگلند خود خداحافظی کنند و به غرب سفر کنند دشوار شد. حرکت به سمت غرب با مبارزه ای ناامیدانه برای حفظ جایگاه بالاتر و حفظ نقش های سنتی همراه بود.
به عبارت ساده، بیشتر زنان نمی‌خواستند در معرض کارهای دشواری قرار بگیرند که در این مسیر در انتظارشان بود. آنها از ترس اینکه برچسب خیلی مردانه به آنها زده شود یا از ترس از دست دادن مدنیت خود از پوشیدن شلوار خودداری کردند. ماندن تا حد امکان در کت‌های خود راهی برای این زنان شد تا نشان دهند که پس از پایان سفر، آماده بازگشت به حوزه زنانه خود هستند.در این میان یه نگاهی به کاور مبل سلطنتی داشته باشیم
با این حال، زنانی که در خانه ماندند، متوجه شدند که مدشان تا چه حد آنها را عینیت می‌بخشد و آنها را در معرض خطر قرار می‌دهد. جنبش ضد برده داری الهام بخش زنانی مانند الیزابت فلپس برای اعمال اصلاحات در لباس شد. زنانی مانند فلپس خواستار رهایی از محدودیت‌هایی بودند که جامعه و مد بر آنها تحمیل می‌کرد و از زنان می‌خواستند که مانند بردگان، غل و زنجیر خود را کنار بگذارند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.